Autor: admin_adwskowronska

Kara ograniczenia wolności może być wykonywana na dwa sposoby, jako:

• obowiązek wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, lub
• potrącenie od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd.

Jeżeli skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności.

Wstrzymanie wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności

W sytuacji zarządzenia zastępczej kary pozbawienia wolności możliwym jest jej wstrzymanie, poprzez  złożenie oświadczenia na piśmie, że skazany podejmie się odbywanie kary ograniczenia wolności i podda się rygorom z nią związanym.

Jeżeli skazany nadal uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności, sąd zarządza wykonanie zastępczej kary pozbawienia wolności. W takiej sytuacji nie ma już możliwości wstrzymania kary poprzez złożenie powyższego oświadczenia.

W przypadku dalszych pytań, zapraszam do kontaktu z Kancelarią.

Domniemanie ojcostwa

Kodeks rodzinny i opiekuńczy wprowadza domniemanie ojcostwa wskazując, że jeżeli dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa albo przed upływem trzystu dni od jego ustania lub unieważnienia, domniemywa się, że pochodzi ono od męża matki. Oznacza, to że w przypadku urodzenia dziecka np. dwa miesiące po rozwodzie automatycznie jako ojciec zostanie wpisany były mąż matki.

W przypadku gdy dziecko urodzi się przed upływem trzystu dni od ustania lub unieważnienia małżeństwa, ale matka dziecka w tym czasie zawrze drugi związek małżeński to zachodzi domniemanie, że ojcem dziecka jest drugi mąż matki.

Powyższe domniemanie ojcostwa drugiego męża nie występuje w przypadku in vitro, w sytuacji gdy zgodę na zabieg udzielił pierwszy mąż. W takiej sytuacji to pierwszy mąż zostanie uznany za ojca dziecka.

Powyższe domniemania mogą być obalone tylko na skutek powództwa o zaprzeczenie ojcostwa.

Uznanie dziecka przed kierownikiem stanu cywilnego

W sytuacji, gdy matka dziecka nie ma męża czyli nie zachodzi domniemanie ojcostwa istnieją dwie możliwości ustalenie ojcostwa. Pierwsza to uznanie dziecka przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego. W takie sytuacji ojciec dziecka wraz matką powinni udać się wspólnie do urzędu stanu cywilnego. Mężczyzna, od którego dziecko pochodzi, oświadcza przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego, że jest ojcem dziecka, a matka dziecka potwierdza jednocześnie albo w ciągu trzech miesięcy od dnia oświadczenia mężczyzny, że ojcem dziecka jest ten mężczyzna.

Można uznać ojcostwo przed urodzeniem się dziecka. Uznanie ojcostwa nie może nastąpić po osiągnięciu przez dziecko pełnoletności.

Sądowe ustalenie ojcostwa

Drugą możliwością ustalenia ojcostwa, gdy nie zachodzi domniemanie, jest skierowanie sprawy do sądu. Sądowego ustalenia ojcostwa mogą żądać dziecko, jego matka oraz domniemany ojciec dziecka. Sąd w wyroku ustala, kto jest ojcem dziecka.

W przypadku dalszych pytań, zapraszam do kontaktu z Kancelarią.

Każdy wyrok rozwodowy składa się z rozstrzygnięć podejmowanych przez sąd z urzędu oraz takich, które występuje tylko w przypadku wniosku stron.

Rozstrzygnięcia podejmowane przez sąd z urzędu

1. Rozwiązanie małżeństwa

W pierwszej kolejności Sąd rozwiązuje małżeństwo poprzez rozwód, wskazując  która ze stron jest winna rozkładu pożycia, chyba że strony złożyły zgodny wniosek o zaniechanie orzekania o winie.

2. Dzieci

W przypadku, gdy strony mają małoletnie dzieci wyrok rozwodowy musi zawierać dodatkowe elementy. Sąd w wyroku rozwodowym rozstrzyga o:

a)władzy rodzicielskiej nad wspólnymi małoletnimi dziećmi rozwodzących się małżonków;

b)kontaktów rodziców z tymi dziećmi (tylko na zgodny wniosek stron sąd nie orzeka o utrzymywaniu kontaktów z dziećmi);

c)wysokości, w jakiej każdy z małżonków jest zobowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dzieci (alimenty).

3. Mieszkanie

Sąd w wyroku rozwodowymi określa także sposobu korzystania przez rozwiedzionych małżonków ze wspólnie zajmowanego mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania po rozwodzie.

Rozstrzygnięcia podejmowane przez sąd na wniosek strony

Na wniosek strony sąd może:

1. w wyjątkowych wypadkach, gdy jeden z małżonków zajmujących wspólne mieszkanie swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, nakazać jego eksmisję;
2. orzec o podziale wspólnego mieszkania (jest do tego niezbędny zgodny wniosek obojga małżonków), jeżeli ten podział jest możliwy;
3. przyznać mieszkanie jednemu z małżonków, jeżeli drugi małżonek wyraża zgodę na jego opuszczenie bez dostarczenia lokalu zamiennego i pomieszczenia zastępczego, a przyznanie mieszkania jednemu z małżonków jest możliwe;
4. dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu;
5. orzec o obowiązku dostarczania jednemu z rozwiedzionych małżonków przez drugiego rozwiedzionego małżonka środków utrzymania.

W przypadku pytań zapraszam do kontaktu z Kancelarią.

Definicja

Zgodnie z definicją pojęcia rozwód zawartą w art. 56 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód.

Kiedy następuje zupełny i trwały rozkład pożycia

Rozkład pożycia małżeńskiego jest zupełny wtedy, gdy nie istnieje między małżonkami więź duchowa, fizyczna i gospodarcza. Natomiast rozkład pożycia małżeńskiego jest trwały, jeżeli nie można spodziewać się przywrócenia wspólnoty. Jest to więc stan, gdy nie można już oczekiwać, aby małżonkowie powrócili do wspólnego życia

– więź duchowa

Do uznania, że między małżonkami brak jest wspólnoty duchowej, nie jest konieczne stwierdzenie wrogiego lub choćby niechętnego stosunku ich do siebie. Zachowanie poprawnych stosunków, utrzymywanie kontaktów w interesie wspólnych dzieci itd. nie musi koniecznie oznaczać, iż więź duchowa małżonków została utrzymana i rozkład pożycia nie istnieje. W praktyce zazwyczaj oznacza to, że małżonków nie łączy więź duchowa, gdy nie łączy ich uczucie miłości.

– więź fizyczna

Rozkład pożycia małżeńskiego jest zupełny dopiero wówczas, gdy małżonkowie nie obcują ze sobą cieleśnie.

– więź gospodarcza

Brak więzi gospodarczej zazwyczaj przejawia się tym, że małżonkowie nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. O istnieniu więzi gospodarczej nie świadczy to, że małżonkowie zamieszkują pod wspólnym dachem, tym samym małżonkowie mogą zamieszkiwać wspólnie, jednak nie powinni oni prowadzić wspólnie gospodarstwa np. wspólne obiady, wspólne spędzanie czasu wolnego.

Kiedy orzeka się o winie

Co do zasady sąd ma obowiązek badać, który z małżonków jest winny rozkładowi pożycia, gdyż zgodnie z art. 57 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, orzekając rozwód sąd orzeka także, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia.

Sąd może nie badać kto jest winny rozkładu pożycia tylko w jednym przypadku- kiedy małżonkowie zgodnie żądają, by sąd zaniechał orzekania o winie.

W przypadku braku zgody, sąd obowiązany jest badać kto ponosi winę w rozkładzie pożycia. Wina może być po jednej stronie, jak i sąd może orzec, że obie strony są winne rozpadu małżeństwa.

W przypadku dalszych pytań zapraszam do kontaktu z kancelarią.

Umowa dożywocia

Umowa dożywocia polega na zobowiązaniu właściciela nieruchomości (dożywotnika) do przeniesienia jej własności na nabywcę oraz zobowiązanie wzajemne nabywcy do zapewnienia dożywotniego utrzymania zbywcy (dożywotnika).

Definicja ustawowa oraz forma umowy

Zgodnie z definicją umowy dożywocia, jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Przedmiotem umowy dożywocia jest nieruchomość, dlatego też umowa ta musi przybrać formę aktu notarialnego.

Obowiązki nabywcy nieruchomości

Przywołane w ustawowej definicji obowiązki względem zbywcy mają charakter przykładowy, co oznacza, że nabywca nieruchomości nie musi przyjmować zbywcy jako domownika, ten może mieszkać sam albo u osoby trzeciej. Nabywca może być wówczas obowiązany opłacać wszystkie jego opłaty. Strony mogą się także umówić, że nabywca nieruchomości będzie systematycznie przekazywał zbywcy określone sumy pieniędzy na jego utrzymanie.

Podsumowując, strony mogą dowolnie określić jakie obowiązki ma nabywca nieruchomości względem dożywotnika. Istotnym jest by została zachowana istota umowy dożywocia –  zakres świadczeń na rzecz dożywotnika powinien być taki, aby jego potrzeby życiowe były zaspokojone w stopniu wyłączającym konieczność zdobywania przez niego środków do życia z innych źródeł.

Rozwiązanie umowy

Ze względu na specyficzny charakter dożywocia, umowa ta nie może zostać wypowiedziana przez żadną ze stron, nie można od takiej umowy odstąpić. Rozwiązanie łączącego strony stosunku prawnego wymaga wydania wyroku sądowego. Prezentowany jest jednak pogląd, że dożywotnik może zrzec się przysługujących mu uprawnień.

Ciekawostka

W artykule https://adwokatskowronska.pl/znaczenie-darowizny-w-postepowaniu-spadkowy/, wskazano, że spadkobiercy mogą być zobowiązani do rozliczania otrzymanych od spadkodawcy darowizn. Umowa dożywocia często jest stosowana zamiast umowy darowizny, gdyż w odróżnieniu od darowizny, nieruchomość z umowy dożywocia nie jest zaliczana do schedy spadkowej, czyli nie musimy jej rozliczać w postępowaniu spadkowym.

W przypadku, gdy spadkobierca odrzuci spadek  dochodzi do fikcji prawnej, w wyniku której zostaje on wyłączony od dziedziczenia, tak jakby nie dożył otwarcia spadku. W takiej sytuacji w jego miejsce do dziedziczenia dochodzą jego dzieci.

Nowelizacja

Do 15 listopada 2023r., aby odrzucić spadek w imieniu dziecka koniecznym było wszczęcie postępowania sądowego, celem pozyskania zgody sądu opiekuńczego do dokonania odrzucenia spadku w imieniu małoletniego dziecka.

Aktualnie, zgodnie z art. 101 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jeżeli dziecko jest powołane do dziedziczenia wskutek uprzedniego odrzucenia spadku przez rodzica, to czynność polegająca na odrzuceniu spadku w imieniu dziecka przez rodzica, któremu w tym zakresie przysługuje władza rodzicielska, gdy jest dokonywana za zgodą drugiego z rodziców, któremu również w tym zakresie przysługuje władza rodzicielska, albo gdy jest dokonywana wspólnie, nie wymaga zezwolenia sądu opiekuńczego albo, w przypadkach wskazanych w art. 6401 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego, sądu spadku – jeżeli spadek odrzucają inni zstępni rodziców tego dziecka. W braku porozumienia rodziców stosuje się przepis § 3.

Brak zgody sądu

Zgodnie z przywołaną zmianą, w chwili obecnej rodzice mogą odrzucić spadek w imieniu małoletniego dziecka, bez zgody sądu, jeżeli:

– rodzice dokonają tej czynności wspólnie lub rodzic posiada zgodę drugiego rodzica, i

– spadek odrzucili również inni zstępni rodziców tego dziecka np. dorosłe rodzeństwo dziecka.

Sytuacje, kiedy zgoda sądu będzie wymagana

Nadal potrzebna będzie zgoda sądu opiekuńczego, jeżeli:

– rodzice nie są zgodni co do odrzucenia spadku, lub

– spadku nie odrzucają inni zstępni rodziców tego dziecka np. dorosłe rodzeństwo dziecka.

W przypadku dalszych pytań, zapraszam do kontaktu z Kancelarią.

Zaliczenie darowizny do udziału w spadku

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Najczęściej umowa darowizny występuje pomiędzy osobami spokrewnionymi, co oznacza że umowę tę zawierają przyszli spadkodawcy z przyszłymi spadkobiercami.

Ustawodawca nakazuje równo traktować wszystkich spadkobierców i tym samym nakazuje by korzyści uzyskane przez zstępnych za życia spadkodawcy, powinny być uwzględnione podczas działu spadku. Istotnym jest, że wskazane niżej zasady mają zastosowanie jedynie przy dziedziczeniu ustawowym, nie stosuje się ich w przypadku istnienia testamentu.

W związku z czym, w przypadkach w których doszło do dziedziczenia ustawowego i dział spadku następuje między zstępnymi spadkodawcy (dzieci, wnuki) albo między jego zstępnymi i jego małżonkiem, ustawodawca nakazuje, by każdemu z tych spadkobierców zaliczać na jego schedę spadkową otrzymane przez niego od spadkodawcy darowizny. Oznacza to, że w przypadku gdy zstępni bądź małżonek otrzymali jakąś darowiznę od spadkodawcy, to muszą ją doliczyć do swojego udziały w spadku. Nie podlegają zaliczeniu na schedę spadkową drobne darowizny zwyczajowo w danych stosunkach przyjęte.

Wartość darowizny przekraczająca udział w spadku

Jeżeli wartość darowizny podlegających zaliczeniu przewyższa wartość udziału w spadku, spadkobierca nie jest obowiązany do zwrotu nadwyżki. W wypadku takim nie uwzględnia się przy dziale spadku ani darowizny, ani spadkobiercy zobowiązanego do ich zaliczenia.

Sposób rozliczenia darowizn

Zaliczenie na schedę spadkową darowizn polega na doliczeniu ich wartości do spadku, następnie ustaleniu sched czyli udziałów spadkowych spadkobierców i odjęciu od tych sched wartości darowizn podlegających zaliczeniu.

Wyłączenie obowiązku zaliczania darowizn

Wspomniane powyżej zaliczenie darowizn na schedę spadkową nie będzie jednak dokonywane, kiedy z oświadczenia spadkodawcy lub z okoliczności wynika, że darowizna została dokonana ze zwolnieniem z obowiązku takiego zaliczenia. Takie wyraźne oświadczenie woli zwalniające z obowiązku zaliczenia może zostać zawarte przez spadkodawcę w jego testamencie, w umowie darowizny bądź w odrębnym oświadczeniu woli.

Gdy przydarzy nam się jakiś wypadek lub ktoś wyrządzi nam jakąś szkodę, powszechnie przyjmuje się, że możliwym jest żądanie odszkodowania. Potoczne znaczenie słowa odszkodowanie różni się jednak od jego prawnego znaczenia.

Według definicji słownika PWN, odszkodowanie to wynagrodzenie za poniesione przez kogoś straty.

Prawnie w ramach naprawienia straty wyróżniamy:

1. Odszkodowanie;
2. Zadośćuczynienie.

Odszkodowanie

Odszkodowanie przysługuje w przypadku wystąpienia szkody. Nie ma prawnej definicji szkody, ale przyjmuje się że szkoda obejmuje uszczerbek, jakiego w swych dobrach lub interesach doznała określona osoba. Szkoda może występować w dwojakiej postaci:

– po pierwsze może ona obejmować straty, które poszkodowany poniósł np. w wyniku uszkodzenia auta, poszkodowany musiał ponieść koszty jego naprawy;

– albo też, po drugie, utratę korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono np. w wyniku uszkodzenia auta poszkodowany nie mógł podpisać umowy o roboty budowlane i stracił 10.000,00 zł wynagrodzenia z tejże umowy.

Celem wykazania szkody możemy przedstawić rachunki, faktury, umowy których nie udało się zrealizować przez wyrządzenie szkody itp.

Zadośćuczynienie

Zadośćuczynienie przysługuje w przypadku wystąpienia krzywdy. W orzecznictwie jako krzywdę przeważnie postrzega się skutki naruszenia dóbr osobistych poszkodowanego, jak „cierpienie”, w tym ból, a także „cierpienia psychiczne”, „negatywne przeżycia psychiczne” lub „ujemne uczucia”, np. w wypadku samochodowym poszkodowany złamał nogę, w wyniku tego odczuwał ból, miał stany depresyjne, te ujemne przeżycia psychiczne to właśnie krzywda.

Zadośćuczynienie możemy udowodnić poprzez opinie lekarskie, opis przeżyć, zeznania najbliższych itp.

Istotnym, że możemy łącznie dochodzić zadośćuczynieni oraz odszkodowania.

W przypadku dalszych pytań, zapraszam do kontaktu z Kancelarią.