Miesiąc: lipiec 2024

Domniemanie ojcostwa

Kodeks rodzinny i opiekuńczy wprowadza domniemanie ojcostwa wskazując, że jeżeli dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa albo przed upływem trzystu dni od jego ustania lub unieważnienia, domniemywa się, że pochodzi ono od męża matki. Oznacza, to że w przypadku urodzenia dziecka np. dwa miesiące po rozwodzie automatycznie jako ojciec zostanie wpisany były mąż matki.

W przypadku gdy dziecko urodzi się przed upływem trzystu dni od ustania lub unieważnienia małżeństwa, ale matka dziecka w tym czasie zawrze drugi związek małżeński to zachodzi domniemanie, że ojcem dziecka jest drugi mąż matki.

Powyższe domniemanie ojcostwa drugiego męża nie występuje w przypadku in vitro, w sytuacji gdy zgodę na zabieg udzielił pierwszy mąż. W takiej sytuacji to pierwszy mąż zostanie uznany za ojca dziecka.

Powyższe domniemania mogą być obalone tylko na skutek powództwa o zaprzeczenie ojcostwa.

 

Uznanie dziecka przed kierownikiem stanu cywilnego

W sytuacji, gdy matka dziecka nie ma męża czyli nie zachodzi domniemanie ojcostwa istnieją dwie możliwości ustalenie ojcostwa. Pierwsza to uznanie dziecka przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego. W takie sytuacji ojciec dziecka wraz matką powinni udać się wspólnie do urzędu stanu cywilnego. Mężczyzna, od którego dziecko pochodzi, oświadcza przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego, że jest ojcem dziecka, a matka dziecka potwierdza jednocześnie albo w ciągu trzech miesięcy od dnia oświadczenia mężczyzny, że ojcem dziecka jest ten mężczyzna.

Można uznać ojcostwo przed urodzeniem się dziecka. Uznanie ojcostwa nie może nastąpić po osiągnięciu przez dziecko pełnoletności.

 

Sądowe ustalenie ojcostwa

Drugą możliwością ustalenia ojcostwa, gdy nie zachodzi domniemanie, jest skierowanie sprawy do sądu. Sądowego ustalenia ojcostwa mogą żądać dziecko, jego matka oraz domniemany ojciec dziecka. Sąd w wyroku ustala, kto jest ojcem dziecka.

 

W przypadku dalszych pytań, zapraszam do kontaktu z Kancelarią.

 

Każdy wyrok rozwodowy składa się z rozstrzygnięć podejmowanych przez sąd z urzędu oraz takich, które występuje tylko w przypadku wniosku stron.

Rozstrzygnięcia podejmowane przez sąd z urzędu

1. Rozwiązanie małżeństwa

W pierwszej kolejności Sąd rozwiązuje małżeństwo poprzez rozwód, wskazując  która ze stron jest winna rozkładu pożycia, chyba że strony złożyły zgodny wniosek o zaniechanie orzekania o winie.

2. Dzieci

W przypadku, gdy strony mają małoletnie dzieci wyrok rozwodowy musi zawierać dodatkowe elementy. Sąd w wyroku rozwodowym rozstrzyga o:

a)władzy rodzicielskiej nad wspólnymi małoletnimi dziećmi rozwodzących się małżonków;

b)kontaktów rodziców z tymi dziećmi (tylko na zgodny wniosek stron sąd nie orzeka o utrzymywaniu kontaktów z dziećmi);

c)wysokości, w jakiej każdy z małżonków jest zobowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dzieci (alimenty).

3. Mieszkanie

Sąd w wyroku rozwodowymi określa także sposobu korzystania przez rozwiedzionych małżonków ze wspólnie zajmowanego mieszkania przez czas wspólnego w nim zamieszkiwania po rozwodzie.

Rozstrzygnięcia podejmowane przez sąd na wniosek strony

Na wniosek strony sąd może:

1. w wyjątkowych wypadkach, gdy jeden z małżonków zajmujących wspólne mieszkanie swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, nakazać jego eksmisję;
2. orzec o podziale wspólnego mieszkania (jest do tego niezbędny zgodny wniosek obojga małżonków), jeżeli ten podział jest możliwy;
3. przyznać mieszkanie jednemu z małżonków, jeżeli drugi małżonek wyraża zgodę na jego opuszczenie bez dostarczenia lokalu zamiennego i pomieszczenia zastępczego, a przyznanie mieszkania jednemu z małżonków jest możliwe;
4. dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu;
5. orzec o obowiązku dostarczania jednemu z rozwiedzionych małżonków przez drugiego rozwiedzionego małżonka środków utrzymania.

W przypadku pytań zapraszam do kontaktu z Kancelarią.

Definicja

Zgodnie z definicją pojęcia rozwód zawartą w art. 56 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód.

 

Kiedy następuje zupełny i trwały rozkład pożycia

Rozkład pożycia małżeńskiego jest zupełny wtedy, gdy nie istnieje między małżonkami więź duchowa, fizyczna i gospodarcza. Natomiast rozkład pożycia małżeńskiego jest trwały, jeżeli nie można spodziewać się przywrócenia wspólnoty. Jest to więc stan, gdy nie można już oczekiwać, aby małżonkowie powrócili do wspólnego życia

 

– więź duchowa

Do uznania, że między małżonkami brak jest wspólnoty duchowej, nie jest konieczne stwierdzenie wrogiego lub choćby niechętnego stosunku ich do siebie. Zachowanie poprawnych stosunków, utrzymywanie kontaktów w interesie wspólnych dzieci itd. nie musi koniecznie oznaczać, iż więź duchowa małżonków została utrzymana i rozkład pożycia nie istnieje. W praktyce zazwyczaj oznacza to, że małżonków nie łączy więź duchowa, gdy nie łączy ich uczucie miłości.

 

– więź fizyczna

Rozkład pożycia małżeńskiego jest zupełny dopiero wówczas, gdy małżonkowie nie obcują ze sobą cieleśnie.

 

– więź gospodarcza

Brak więzi gospodarczej zazwyczaj przejawia się tym, że małżonkowie nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. O istnieniu więzi gospodarczej nie świadczy to, że małżonkowie zamieszkują pod wspólnym dachem, tym samym małżonkowie mogą zamieszkiwać wspólnie, jednak nie powinni oni prowadzić wspólnie gospodarstwa np. wspólne obiady, wspólne spędzanie czasu wolnego.

 

Kiedy orzeka się o winie

Co do zasady sąd ma obowiązek badać, który z małżonków jest winny rozkładowi pożycia, gdyż zgodnie z art. 57 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, orzekając rozwód sąd orzeka także, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia.

Sąd może nie badać kto jest winny rozkładu pożycia tylko w jednym przypadku- kiedy małżonkowie zgodnie żądają, by sąd zaniechał orzekania o winie.

W przypadku braku zgody, sąd obowiązany jest badać kto ponosi winę w rozkładzie pożycia. Wina może być po jednej stronie, jak i sąd może orzec, że obie strony są winne rozpadu małżeństwa.

 

W przypadku dalszych pytań zapraszam do kontaktu z kancelarią.